سیم‌کشی ساختمان:

به طور کلی سیم کشی ساختمان به دو صورت انجام میگیرد، که بسته به نیاز فرد هر کدام از این نوع که نیاز بود مورد استفاده قرار خواهد گرفت، و ما در این مقاله به تحلیل این دو نوع از سیم کشی خواهیم پرداخت.

سیم‌کشی ساختمان به دو صورت انجام می‌شود:

۱-سیم‌کشی روکار
۲-سیم‌کشی توکار

۱- سیم‌کشی روکار:

معمولاً درهنگام سیم کشی ساختمان به صورت روکار سیم‌ها را از روی گچ به‌صورت آزاد یا داخل لوله و یا داخل داکت عبور می‌دهند، در این روش کلیه‌ی سیم‌ها ولوله‌ها در معرض دید هستند و به همین دلیل عیب‌یابی در این نوع سیم‌کشی در ساختمان آسان‌تر است.

۲- سیم‌کشی توکار در ساختمان:

سیم‌کشی توکار در ساختمان ها با توجه به موقعیت محلی و یا در نظر گرفتن مسائل دیگری مانند زیبایی، ارزش اقتصادی، اهمیت حفاظتی در اماکن مختلف، به سه روش زیر اجرا می‌شود:

۱- سیم‌کشی با جعبه‌تقسیم:

در این روش سیم‌ها را از قسمت بالای دیوار و از داخل لوله‌ها به‌صورت افقی عبور می‌دهند.
در نقاط معین (در بالای کلید یا پریز) و به فاصله‌ی حدود ۳۰ سانتی‌متر از سقف، قوطی تقسیم در نظر گرفته می‌شود و تقسیم سیم در داخل آن انجام می‌شود درگذشته این روش بیشتر استفاده می‌شد، ولی امروزه به دلیل این‌که تجهیزات سیم‌کشی توسعه‌یافته و عیب‌یابی و مسائل دیگر در سیم‌کشی مطرح است کمتر استفاده می‌شود لذا این روش را به نام روش کلاسیک و آموزشی مورداستفاده قرار می‌دهند.

۲-سیم‌کشی توکار با استفاده از قوطی کلید و پریز به‌جای قوطی تقسیم:

در این روش از قوطی‌های کلید و پریز به‌جای قوطی تقسیم استفاده می‌شود.
در هنگام نصب کلید و پریز باید فضای کافی برای سیم‌ها هم ایجاد بکنیم تا کلید و پریز به‌راحتی در قوطی نصب شود، در حالت عادی قوطی‌های کلید و پریز جای کافی برای تقسیم سیم‌ها را ندارد برای ایجاد فضا برای سیم در پشت کلید ما باید مقداری از پشت قوطی را کند و کاری کنم تا عمق قوطی‌ها بیشتر شود.
در این روش سیم‌های روشنایی از سیم‌های پریز جدا است، به عبارتی برای هرکدام از این دو قسمت سیم‌کشی جداگانه انجام می‌شود، امروزه این روش بیشترین استفاده را دارد و یک روش پرکاربرد به شمار می‌آید.

۳-سیم‌کشی توکار با استفاده تابلوی توزیع محلی یا جعبه‌فیوز:

در این روش از سیم‌کشی توکار سیم‌ها، با توجه به توزیع برق و تقسیم‌بندی محل‌های متفاوت منزل، به‌طور مجزا به داخل جعبه‌فیوز آورده می‌شوند.
محل نصب این تابلو باید درجایی باشد که آوردن لوله‌ها برای سیم‌کشی به محل تابلوی مرکزی امکان‌پذیر باشد.
در این روش معمولاً جعبه‌فیوز را در راهرو یا محل‌های مناسب دیگر نصب می‌کنند، در این روش امکان تغییرات یا عیب‌یابی سیم‌ها در مقایسه با دو روش بالا راحت‌تر انجام می‌شود، به همین جهت از این روش در ساختمان‌ها و اماکنی از قبیل واحدهای مسکونی، دفاتر کار، ادارات، بیمارستان‌ها و موارد مشابه آن‌ها استفاده می‌شود.
از معایب این روش مصرف بیشتر سیم و صرف هزینه‌های بیشتر هنگام سیم‌کشی است چون همان‌طور که در بالا گفتیم برای هر قسمت منزل خود به‌طور مجزا سیم‌کشی انجام می‌شود، به‌طور مثال در یک اتاق دو خط سیم، یکی برای روشنایی و دیگری برای پریزها سیم‌کشی می‌شود و برای سایر قسمت‌ها مثل آشپزخانه و…نیز به این صورت است.

نکته مهم: در هنگام سیم‌کشی در هر سه روش یک مورد مشترک وجود دارد و آن‌هم این است که برای کولرها یا آبگرم کن که از وسایل پرمصرف هستند یک سیم مجزا از قسمت جعبه‌فیوز برای آن‌ها آورد می‌شود.